Palabras, imágenes, canciones, emociones que nos acompañan en nuestro camino.


dilluns, 30 de desembre del 2013

GRÀCIES, GRACIAS.....

Amigas y amigos,

Siempre había pensado que podría decir cuando llegara a esta cifra mágica del millón de visitas en el blog, y hoy me he quedado sin palabras.

Simplemente quiero agradeceros estos años de descubrimientos a través de estos textos que comparto con vosotros, vuestra fidelidad que es la fuerza que me anima a continuar, a aprender y, en definitiva, a vivir. Sois vosotras y vosotros con vuestros comentarios, visitas y ánimos que hace que continúe. 

Gracias, gracias y más gracia, he aprendido mucho, ha sido un largo camino pero un camino hacia el interior, que creo es el verdaderamente real, han pasado muchas cosas en estos cuatro años, bellas y duras, alegres y tristes, pero que me han hecho ver la vida tal como es, no como quieren que la veamos.

A algun@s os he conocido en persona y ha sido una experiencia bellísima, otros por distancia o tiempo no hemos podido pero pienso que con este día a día nos conocemos a pesar de la distancia. Ojalá pudiera conoceros a tod@s y daros un gran abrazo, de corazón.

Esa es la magia de internet, poder compartir sentimientos sin conocernos. Me gustaría poder contestar, debatir, conoceros a todos pero por cuestiones de trabajo y alguna de salud me es imposible, así que sólo se me ocurre una canción de un cantante de éste mi pequeño país que es Catalunya.

Os dejo con ella, espero que os guste, un beso y gracias, miles, de gracias.... Os quiero y deseo que. como dice la canción, nunca negueis la ternura el bien más preciado que tenemos.

Un beso y un abrazo sentido.

Joan.



Cómo podría decírtelo
para que me fuese sencillo, para que te fuese verdad,
que a menudo me sé tan cerca de ti, si canto,
que a menudo te sé tan cerca de mi, si escuchas,
y pienso que nunca me atreví a decirte siquiera,
que debería agradecerte todo el tiempo que llevo amándote.

Que juntos hemos caminado,
en la alegría juntos, en la pena juntos,
que a menudo has llenado la vaciedad de mis palabras
y en nuestra partida siempre me has dado un buen juego.
Por todo esto, y por lo que te escondo,
debería agradecerte todo el tiempo que llevo amándote.

Te quiero, sí,
tal vez con timidez, tal vez sin saber quererte.
Te quiero, y te soy celoso
y lo poco que valgo me lo niego, si me niegas la ternura;
te quiero, y me sé feliz
cuando veo tu fuerza que empuja y se rebela, que yo...

Que pasarán los años,
llegará nuestro adiós, y así ha de ser,
y me pregunto si hallaré el gesto correcto,
y sabré acostumbrarme a tu ausencia.
Pero todo esto ya será otra historia,
ahora quiero agradecerte todo el tiempo que llevo amándote.

Te quiero, sí,
tal vez con timidez, tal vez sin saber quererte,
te quiero y te soy celoso
y lo poco que valgo me lo niego, si me niegas la ternura;
te quiero, y me sé feliz
cuando veo tu fuerza que me empuja y se rebela. Que yo...


Te amo... 



4 comentaris:

  1. Un abrazo y agradecido con ser parte de este blog...conSentido ha sido inspirado por ti amigo...Ojala y nos acerquemos a lo que has logrado, pues el estar de tu lado es llegar a más gente...es crear una cadena más grande...más consciente....Felicidades...

    ResponElimina
  2. Moltes felicitats, Joan...per fer-nos més sabis gracies a la lectura, per llegir-nos i entendre'ns, per ser-hi aqui cada dia amb tots nosaltres...un mil.lió d'ànimes que et seguéixen! Una forta abraçada...i la millor entrada d'any 2014, per seguir a prop nostre!

    ResponElimina
  3. Aquest camí que deixo enrera és llarg
    però em vull lleuger del seu bagatge,
    que res no em valen tants d'atzars,
    ni els vells camins, ni el blau del mar,
    si dintre seu no sento com batega, hi batega,
    el fràgil art de la tendresa...

    Del teu amor ho espero tot i tant
    que en faig un cant pel meu capvespre,
    estimo l'ànsia dels teus ulls,
    l'impúdic arc del teu cos nu,
    però amor t'estimo encara més i sempre, més i sempre,
    sabent-te esclau de la tendresa...

    Del dolç batec de la tendresa
    que espera...
    la tendresa
    que exalta...
    la tendresa
    que ens cura quan fa por la solitud.

    Primera visita al teu espai... feia molt que ningú no em recordava certes cançons... gràcies a tu...

    maria carme

    ResponElimina
  4. Moltes Gràcies Maria Carme!

    ResponElimina